شعر - کلبه ی تنهایی

[ و انس پسر مالک را نزد طلحه و زبیر به بصره فرستاد تا آنان را حدیثى به یاد آرد که از رسول خدا ( ص ) شنیده بود . انس از رساندن پیام سر برتافت و چون بازگشت گفت : « فراموش کردم . » امام فرمود : ] اگر دروغ میگویى خدایت به سپیدى درخشان گرفتار گرداند که عمامه آن نپوشاند [ یعنى بیمارى برص . از آن پس انس را در چهره برص پدید گردید و کس جز با نقاب او را ندید . ] [نهج البلاغه]

شعر - کلبه ی تنهایی
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:12

تنها :: 83/8/6:: 9:58 صبح
شعر هزار توها، آفریده های زمان، نیست می شوند. (تنها دشتِ سترون می ماند.) دلِ آدم، سرچشمهء همهء آرزوها، نیست می شود. (تنها دشتِ سترون می ماند.) صبح دروغین و بوسه ها نیست می شوند. آنچه می ماند تنها دشت سترون است. دشتی پُر خروش
نظرات شما ()